Sardinië deel 2 en Elba

Woensdag 17 september
In de ochtend afscheid genomen van de familie. Ze waren er allemaal om mij uit te zwaaien. Daarna onderweg naar Cagliari. De hoofdstad van Sardinië. De reis zou maar 1,5 uur duren dus ik zou vroeg bij mijn volgende bestemming aankomen. Ik arriveerde rond 10.30 uur en mijn kamer was nog niet klaar. Ik kon wachten tot mijn kamer klaar was of ik kon het centrum verkennen. Ik koos natuurlijk voor dat laatste. De huiseigenaresse had nog ergens een plattegrond liggen en liet mij het centrum zien. Ook gaf ze een paar adressen van goede restaurants. Ik met de auto naar het centrum. Wat een drama! Het was spits ofzo want waar je normaal 10 minuten over doet heb ik wel een half uur gedaan. Uiteindelijk een parkeerplekje kunnen vinden en aan de wandel richting het centrum. Er zijn veel leuke winkeltjes daar. En op een gegeven moment kwam ik bij een bepaalde winkel en heb daar iets heeeeeeeeeel leuks voor mijn papa gekocht. Maar ik vertel nog niet wat want ik zie hem morgen dus weet hij al wat hij krijgt. In de namiddag ben ik nog even naar het strand gereden. Maar toen ik daar aankwam begon het opeens heel hard te waaien en te regenen. Pffff… waarom!?!? Dus rechtsomkeert terug naar mijn kamer. Daar boekje gelezen, wat op internet gesurft. Ik heb in de buurt een pizza margharita gehaald en opgegeten op mijn kamer. Een pizza voor 3,50 euro! Is toch niks!

Donderdag 18 september
’s Ochtends had de huiseigenares een ontbijt klaar staan. Maar het was een ontbijt met voorverpakte broodjes met jam er in. Niet echt mijn ding. Dus maar een koekje gegeten en een kop koffie erbij. Ontbijten doe ik wel ergens anders. Toen ze zag dat ik niks at zei ze dat ze morgen wel melk met cornflakes voor mij had. Dat wilde ik wel graag!
Vandaag wederom een stranddagje. En de stranden vlakbij Villasimius schijnen mooi te zijn. Was wel 1,5 uur rijden met de auto. Maar ach, ik heb toch niks beters te doen! Ik zag dat het niet zo heel mooi weer was dus ik hoopte dat tegen de tijd ik arriveerde op mijn eindbestemming het weer wat zou opklaren. Helaas. En het mooie strand waar ik graag heen wilde heb ik ook niet gevonden. Grrrrrrrrrrrrrrrr! Dus dezelfde route weer naar huis genomen. Daar kwam ik wel een strand tegen dus ik wilde hier een paar uurtjes liggen. De golven waren heeeeeeeeeeel hoog. Maar de temperatuur was aangenaam. Na een uurtje moest ik heel erg nodig plassen. Dus ik naar dichtstbijzijnde barretje lopen, die was gesloten. Naar de wc gezocht, was er niet. Op zoek naar struiken, ook niet. Mmhh dan moest ik maar het water in om te plassen want ik kon het echt niet meer ophouden. Maar de golven waren echt hoog, dus ik was bang dat ik niet zomaar even het water in kon lopen. Ik geprobeerd. Nou met de eerste golf werd ik al omver geblazen en daarna kwamen golf nummer 2,3 en 4 over mij heen. Ik snel het water uit gerend. Maar ik had nog steeds niet geplast. Dan moest ik het maar ophouden. Nadat ik opgedroogd was heb ik mijn auto gepakt en naar dichtstbijzijnde stadje gereden. Daar kon ik eindelijk plassen!

Vrijdag 19 september
Vandaag is mijn lief lief lief zusje Josiene jarig. Ik had vannacht om 0.00 uur de wekker gezet en haar gefacetimed. Zij sliep ook al dus ik belde haar wakker. Josiene gaat vandaag met Shelley naar Fantasialand in Duitsland. Want papa en mama zijn ook met vakantie dus er was niemand thuis om het samen met haar te vieren. Dus besloot Shelley haar een dagje mee te nemen voor haar verjaardag. Super lief! Vandaag ga ik Sardinië verlaten. Mijn boot vertrekt ’s avonds om 22.30 uur. Dus ik had genoeg tijd om daar te komen. In mijn Italië boek had ik gelezen dat aan de oostkant van Sardinië een mooie route ligt. Dus die heb ik gereden. En het was inderdaad een mooie route. Hoog in de bergen, haarspeldbochten, mooie vergezichten. Wauw! Voor iedereen die motor rijdt: hier moet je hebben gereden! Uiteindelijk om 17.00 uur in Olbia aangekomen. Hier in de haven op een bankje gezeten en boekje gelezen. Daarna naar een winkelcentrum gereden en gegeten bij de Mc donalds. Rond 20.30u kwam ik bij de boot aan. Ik kon er zo in één keer oprijden. Hoefde niet eens te wachten. Omdat de boottrip 8 uur zou duren had ik een cabine gehuurd waar ik kon slapen. Die was ook al gereed dus ik kon daar gelijk in. Eerst op het dek nog een drankje gedaan maar ik had beetje hoofdpijn van de dag dus al snel mijn bedje in gedoken. Ik heb opzich wel redelijk geslapen. Om half 6 werden we gewekt omdat we bijna in de haven aankwamen.

Zaterdag 20 september
Ik kwam aan in de haven van Livorno maar had in eerste instantie geboekt dat ik aankwam in de haven van Piombino. Maar moby belde me een paar weken geleden op dat die boottocht geannuleerd was en dat ik nu dus vaarde op Livorno. Shit, want ik zou diezelfde ochtend met de boot van Piombino naar Elba vertrekken. Goed, maar dit kon nog steeds. Dus ik rijden van Livorno naar Piombino. Ik kwam daar 3 kwartier voor vertrek aan. Maar met 5 minuten zou een andere boot vertrekken en daar kon ik nog op mee. Dus uiteindelijk was ik 3 kwartier eerder op Elba dan ik had gedacht. Ik was best wel moe dus ik rijden naar mijn agriturismo. De wegen op Elba zijn goed maar het zijn alleen maar bochten door de bergen. Er is geen enkele rechte stuk weg. Maar eenmaal bij mijn agriturismo werd het nog erger. Een stijle weg recht omhoog onverhard. Fuck, maar ik moest en zou er komen. En dan denk je even een kort weggetje. Nee hoog, de gehele weg is 800m lang! Dus 800 meter angsten uitstaan. Eenmaal boven heb je wel een prachtig uitzicht op Rio Marino. De agriturismo is bijzonder mooi. Mijn kamer was al klaar dus ik kon gelijk een tukkie doen. Maar ik zat een beetje in een dip. Want die weg ga ik niet nog eens voor mijn lol rijden. En ’s avonds kan je dan al helemaal geen kant op want dan is het niet verlicht en dan ga ik er never nooit rijden. Ik voelde me opgesloten. Ik kan ’s avonds niet weg. En ik had geen keuken dus wat ging ik eten ’s avonds? In de groepsapp (met mama, papa, Josiene en Shelley) mijn dipje vertelt. Maar ik kreeg allemaal lieve reacties terug. Dat deed me goed :) Eerst maar een tukkie doen en dan zou het allemaal goedkomen. En dat kwam het gelukkig. Een stadje in de buurt had markt dus daar heen gereden. En daarna op het terras een heerlijke spaghetti carbonara gegeten! En als toetje een gelato bij de gelateria! Dat had ik verdiend. Op de terugweg wilde ik boodschappen doen voor mijn avondeten. Maar de supermarkt is hier tussen de middag dicht. Dus ik terug naar agriturismo. Ik had nog wel wat fruit wat ik zou opeten. Maar eenmaal in de avond had ik toch wel erge honger. Maar ik durfde echt niet die weg te rijden in het donker. Op een gegeten moment liep een Italiaans stel dat hier ook verblijft naar hun auto. Ik vroeg hen of de straat ’s avonds verlicht was. Ze zeiden van niet. Toen zei ik, oh, want ik ben beetje bang. Toen liepen ze door. Even later kwam de vrouw terug gelopen en toen zei ze: wil je misschien met ons meerijden wij gaan verder een pizza eten? Nou graag!!! Lief van ze!! Ze begreep mij volkomen dat ik bang was voor de weg. Eenmaal in het restaurant aangekomen vertelde ze mij dat ik vanavond niet hoefde betalen voor het eten maar dat zij voor mij zouden betalen. Ik kreeg spontaan de tranen in mijn ogen. Wat een lief gebaar en wat een lieve mensen. Ze wonen in Lombardije maar spreken geen woord Engels. Dus de hele avond heb ik Italiaans gepraat! En na het eten gingen we nog even stadje in om wat te drinken. Dit wilde ik betalen maar daar moesten ze niks van weten. Een dame hoort niet te betalen was het antwoord. Al met al had ik een heerlijke en onvergetelijke avond.

Zondag 21 september
Rond 9.00 uur ontbijtje gegeten (heerlijk ontbijt!) met een prachtig uitzicht. Daarna richting Marina di Campo gereden. Dit is een heel leuk dorpje. Daar nog even op het strand gezeten en boodschapjes gedaan. Daarna was het tijd om het huis van Napoleon te bekijken. Napoleon heeft hier rond het jaar 1800 9 maanden gewoond. Hij was verbannen uit Frankrijk en kreeg een leger van 600 man en werd gestuurd naar Elba. Eenmaal aangekomen bij zijn huis bleek dat het gesloten was om 13.00 uur. En je raad natuurlijk al hoelaat ik daar aankwam, juist, 13.15 uur… Dus voor mij geen rondleiding door het huis van Napoleon. Heb ik tenminste een reden om terug te komen op Elba! Daarna doorgereden naar Porteferario, maar dit is geen boeiend stadje. Dus doorgereden naar mijn agriturismo en de middag geluierd aan het zwembad.

Morgen zie ik papa en mama in La Spezia. Mijn boot vertrekt rond 9.30 uur en 3 uur later ben ik bij hen. Ik kan niet wachten om ze te zien!

Abbracio,
Lisette